Odszedł Jerzy Stelmarczyk

Odszedł Jerzy Stelmarczyk

Jerzy Stelmarczyk podjął pracę w Katedrze Teorii Mechanizmów i Maszyn w roku 1964. Było to w czasach, gdy obliczenia wykonywało się mozolnie miesiącami posługując się jedynie suwakiem logarytmicznym, a wyznaczenie prędkości krytycznych wału turbogeneratora wymagało kilku tygodni obliczeń metodą Stodoli. Brał w tych latach udział w realizacji wielu tematów aplikacyjnych:

• Hydrodynamika łożysk ślizgowych z panewkami częściowymi,

• Dynamika nieustalonego ruchu czopa w łożyskach ślizgowych,

• Stateczność ruchu wirnika w łożyskach ślizgowych,

• Doświadczalne badania modelowe drgań wirnika w łożyskach ślizgowych,

• Opracowanie metody wyważania i prace nad prototypem urządzenia do wyważania zestawów kołowych,

• Dynamika przetworników i kompensacja siły.

Po uzyskaniu doktoratu opublikował z M. Hinczem w roku 1971 artykuł pt. Weryfikacja hipotezy Hummela na tle wyników obliczeń łożysk z panewkami częściowymi, Zeszyty Naukowe PŁ nr 134, Mechanika, z. 28. Pod koniec lat siedemdziesiątych dr J. Stelmarczyk pracuje nad modyfikacja hydrodynamicznej teorii łożysk z uwzględnieniem prędkości drgań w filmie olejowym, a także nad stworzeniem charakterystyki dynamicznej łożyska ślizgowego wielopanewkowego z uwzględnieniem wpływu temperatury. Prace te zostały opublikowane w roku 1980.

Po roku 1981, kiedy to kierownictwo Zespołem TMM objął doc. dr hab. inż. Mirosław Roszkowski, zapisał swój udział w wynikach następujących zagadnień aplikacyjnych:

• Opracowanie metody wyznaczania macierzy funkcji przejścia, jako odpowiedzi wirnika na zaburzenie ruchu ustalonego.

• Opracowanie metody obliczeń hałasu silników indukcyjnych jednofazowych z kondensatorem mocy.

• Opracowanie metody eliminacji drgań w szlifierce do lastrico typ SL-271.

Przez ponad 40 lat pracy w jednostce przyczynił się do zbudowania i ugruntowania wizerunku naukowego jednostki w świecie nauki i jej zastosowań. Pracował czynnie do początku lat 2000 i jeszcze będą pracownikiem emerytowanym brał udział w zajęciach dydaktycznych wychowując kolejne pokolenia młodzieży.

Postać naszego Kolegi związana jest ściśle ze sportem – akademickim w okresie studenckim – był czynnym zawodnikiem koszykówki. Później kontynuował kontakt z tą dyscypliną jako działacz i sędzią koszykarski szczebla centralnego oraz Komisarzem Polskiego Związku Koszykówki. Znaczną część swoich zainteresowań poświecił sportom motorowodnym również jako sędzia sportowy pod egidą Polskiego Związku Motorowodnego i Narciarstwa Wodnego. Trzecią dyscypliną, gdzie miał uprawnienia sędziego była piłka nożna, co ciekawe, jako efekt honorowego zakładu. Pasjonował się żeglarstwem, uczestniczył w wielu rejsach i obozach żeglarskich. Na Mazurach można Go było spotkać co roku w sezonie żeglarskim.

Odszedł na zawsze w kwietniu roku 2024.

Profesor Janusz Wawrzecki napisał słowa, które jakże pasują do postaci Jerzego Stelmarczyka:

Wielu spośród nas odeszło na zawsze, inni na zasłużoną emeryturę, ale zawsze przybywają nowi młodzi, dla których praca naukowa i dydaktyczna staje się z czasem sposobem na życie – chociaż trudne, pełne wyrzeczeń i w wielu przypadkach bardzo skromne. Miejmy więc głęboki szacunek dla nich wszystkich i pozostańmy w przekonaniu, że po nas przyjdą następni entuzjaści przygody z nauką.