Piórem Anny Jach i Barbary Błażejczyk-Okolewskiej - napisane w pierwszą rocznicę śmierci Przemka.
”Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą”. Słowa księdza Jana Twardowskiego przypominają smutną prawdę, że Ci, których znamy, lubimy a nawet kochamy odchodzą często o wiele za wcześnie.
24 października 2012 roku minęła pierwsza rocznica śmierci naszego Drogiego Kolegi, wspaniałego nauczyciela akademickiego i cenionego w świecie naukowca.
Przemysław Szumiński urodził się 8 lutego 1967 roku w Zgierzu. Tam uczęszczał do szkoły podstawowej i tam ukończył liceum ogólnokształcące o profilu matematyczno-fizycznym. Dalsza Jego edukacja i rozwój naukowy były związane z Politechniką Łódzką. Dyplom magistra inżyniera specjalności Samochody i Ciągniki uzyskał w roku 1991 na Wydziale Mechanicznym. Dwa lata później rozpoczął studia doktoranckie w Katedrze Automatyki i Dynamiki Maszyn; w tym samym roku został asystentem tej jednostki. W roku 1997 obronił z wyróżnieniem pracę doktorską dotyczącą dynamiki manipulatorów, przygotowaną pod kierunkiem prof. Tomasza Kapitaniaka. W roku 1998 został adiunktem w Katedrze Dynamiki Maszyn.
Główne obszary naukowych zainteresowańdr inż. Przemysława Szumińskigo to identyfikacja i eliminacja drgań mechanicznych robotów, dokładność pozycjonowania manipulatorów, modelowanie tocznych węzłów kinematycznych manipulatorów, nieliniowa dynamika manipulatorów i ich sterownie. Jego dorobek naukowy obejmuje autorstwo lub współautorstwo kilkunastu publikacji, z których większość ukazała się w czasopismach o zasięgu międzynarodowym. Część z nich jest efektem współpracy z ośrodkiem naukowym na Ukrainie oraz wynikiem realizacji trzech projektów badawczych z MNiSW, w których występował jako główny wykonawca i kierownik. Ponadto wyniki Jego prac zostały opublikowane w materiałach kilku konferencji krajowych i zagranicznych. Recenzował wiele prac naukowych z dziedziny nieliniowej dynamiki robotów.
Dr inż. Przemysław Szumiński wyróżniał się jako nauczyciel. Kochał uczyć. Prowadził wykłady oraz ćwiczenia audytoryjne i laboratoryjne. Wielokrotnie pełnił funkcję opiekuna grup dziekańskich i roczników studenckich. To dla studentów napisał dwa skrypty: jeden o teorii mechanizmów, drugi o teorii manipulatorów. Obserwowaliśmy jak z ogromnym zaangażowaniem zaprojektował i towarzyszył fizycznemu powstawaniu Laboratorium Teorii Manipulatorów.
Prywatnie Przemek ponad wszystko kochał córkę Julię i … samochody. Wiele czasu poświęcał na „dłubanie” i naprawianie swoich garbusów i ogórków. To właśnie Volkswageny były Jego prawdziwą pasją. Nie raz widzieliśmy Go z zabrudzonymi rękoma - widać, że ponawiał próby mycia, ale smary łatwo nie puszczają i wżerają się pod paznokcie. Cieszyliśmy się z naszych wspólnych wypadów na piwko, podczas których opowiadał nam, jak kompletował samochody tej marki, mówił o ich historii i oczywiście o swojej Córeczce. Wiedzieliśmy, gdy zaczęła obracać się, kłaść na brzuszku, siadać, nawet o każdym wyrzynającym się ząbku. Wielu z pracowników naszej Jednostki ma dzieci w podobnym do Juleńki wieku - obecnie 4 lata, więc tym trudniej było się rozstać.
Przemek zawsze pozostanie w naszych sercach jako rzetelny i sumienny pracownik, dobry Kolega, a przede wszystkim porządny człowiek i wspaniały ojciec. Odszedł od nas za wcześnie, niespodziewanie. Pozostawił dużo ciepłych wspomnień. Jakże trudno pogodzić się z tym, że dziś już Go nie ma wśród nas.
Image
